سایبان ها برای کنترل میزان تابش آفتاب به سطوح نورگذر ساختمان به کار می روند.
لزوماً در همه مناطق اقلیمی به وجود سایبان نیاز نخواهد بود.
برای تعیین نیاز به وجود سایبان باید اقلیم منطقه به طور دقیق مطالعه شود تا اوقات گرم سال در منطقه مورد نظر تعیین شود.
در صورت وجود اوقات گرم باید در جبهه های مختلف ساختمان با توجه به اوقات گرم سال
و زوایای تابش خورشید در اوقات مزبور زاویه سایبان افقی یا عمودی تعیین شود.
به این ترتیب در اوقات مزبور تمامی سطح پنجره در سایه قرار گرفته
و مانع از ورود تابش خورشید به داخل و افزایش دما و ایجاد شرایط نامطلوب حرارتی در فضای داخل می شود.
.
استفاده از عایق حرارت در پوسته خارجی ساختمان سبب می شود
که حرارت حاصل از منابع گرمایشی طبیعی نظیر انرژی تابشی خورشید،
گرمای حاصل از ساکنین و گرمای حاصل از وسایل الکتریکی در فضای داخل باقی بماند
و به عنوان منبع گرمایش کمکی مورد استفاده قرارگیرد.
در نتیجه اگر در مناطق با نیاز سرمایی زیاد بر روی پنجره ها سایبان مناسب پیش بینی نشود،
در اوقات گرم سال نه فقط دمای داخل طاقت فرسا شده،
بلکه بار برودتی ساختمان نیز به مقدار قابل توجهی افزایش یافته و انرژی زیادی برای تأمین سرمایش لازم خواهد بود.
برای پیشگیری از این امر باید روی پنجره های ساختمان های واقع در این مناطق سایبانی با عمق مناسب تعبیه گردد.
منظور از عمق مناسب سایبان، عمقی است که دراوقات گرم سال از تابش خورشید به داخل ممانعت به عمل آید،
و در اوقات سرد برای استفاده از گرمای تابشی خورشید امکان ورود تشعشع خورشید به داخل فراهم شود.
به همین منظور برای عرض های جغرافیایی ۲۵ تا ۳۷ درجه شمالی و برای پنجره های واقع در جهت های مختلف جغرافیایی،
سایبان هایی پیشنهاد شده است که تا ۱۰۰% در اوقات گرم بر روی پنجره سایه ایجاد می کند.
برای تأمین سایبان مناسب می توان با استفاده از زوایای پیشنهادی اشکال متنوعی را برای سایبان ارائه کرد
تا ضمن آزادی در طراحی و حفظ زیبایی، سه مورد نظر نیز بر روی تمام پنجره ایجاد شود.
نکته قابل توجه در جدول آن که در مواردی فقط سایبان افقی یا فقط سایبان عمودی و یا استفاده همزمان از هر دوی آنها توصیه شده است.
در مواردی نظیر وضعیت عرض جغرافیایی ۳۵ درجه و جهت گیری پنجره به سوی ۶۰ درجه شمال شرقی،
استفاده از سایبان افقی یا عمودی بستگی به انتخاب طراح دارد.
تاثیرسایبان
ایجاد سایه برروی پنجره ها یا دیوارهای شیشه ای،مانع تابش مستقیم آفتاب به سطح شیشه می شود و درنتیجه،
حرارت ایجاد شده ی ناشی از تابش آفتاب در فضای پشت شیشه یه شدت کاهش می یابد.
این مقدار کاهش به محل سایه ی ایجاد شده بستگی دارد. وقتی بر روی سطح خارجی شیشه سایه ایجاد شود،
مقدار بسیار کمی از انرژی حرارتی خورشید به فضای پشت شیشه انتقال می یابد.
زیرا انتقال حرارت در این حالت به صورت ((رسانش)) و ((تابش)) است
و انتقال حرارت به ندرت به صورت رسانش از شیشه انجام می شود
و اجسام شفاف نیز، پرتوهایی با طول موج بلند را زا خود عبور نمی دهند.
ولی هنگامی که برای جلوگیری از تابش مستقیم آفتاب به داخل از پرده کرکره ی داخلی استفاده شود،
پرتو مستقیم خورشیداز شیشه عبور می کند و پرده کرکره را تحت تأثیر اثر حرارتی خود قرار می دهد.
پرده کرکره پس از گرم شدن، حرارت خود را به وسیله ی امواج دارای طول موج بلند به اطراف منتقل می کند
و این حرارت چون نمی تواند از شیشه عبور کند، ققط به فضای داخلی منتقل شده، باعث گرم شدن این فضا می شود.
نتیجه ی آزمایش هایی که در این مورد انجام شده نشان می دهد که سایبان های خارجی می توانند تا ۹۰ درصد
و سایبان های داخلی (پرده کرکره) تنها ۲۰ تا ۲۵ درصد اثر حرارتی تابش آفتاب را در داخل یک اتاق کاهش دهند.
